سه سال بعد اون روز :

با آرمين ، توي خيابون شانده ليزه وايساده بوديم و به برج ايفل خيره شده بوديم. هر گز سه سال گذشته رو فراموش نمي كنم. تو چه وضعيتي بالاخره قانع شدم جواب آزمايش مثبته و من و آرمين خواهر برادريم. باهزار تا مكافات و دنگ و فنگ بالاخره بابا رو راضي كرديم ، اجازه بده با آرمين بيام پاريس... (ناگفته نماند كه پدرم جواب آزمايش انكار مي كرد و مي گفت هرگز پسر نداشته ولي بالاخره قانع شد )

هرگز اون شبم فراوش نمي كنم. به قول خودم يه هلو پارتي گرفته بوديم به مناسبت اومدن من به پاريس. وسط مهموني حالم بد شد و خواستم برم اتاقم كه متوجه شدم كامليا ، نامزد آرمين ، داره نقشه ي قتل داداشمو مي كشه.... از اونشب ، همه ي زندگيم داغون شده بود. حتي واسه يه لحظه آرمين رو با كامليا رو تنها نمي ذاشتم و حتي اجازه ندادم تنهايي بره بيرون.... آرمين ، اين جا يه پزشك بود. يه پزشك متخصص كه همين هفته ي پيش ، بيمارستانش افتتاح شد ،

با صداي زنگ گوشي آرمين ، اتفاقات اين سه سال گذشته رو گذاشتم كنار تا به حرفش گوش كنم....

آرمين : باشه باشه....همين الان خودمو مي رسونم.... نه نگران نباش... باشه... فعلا....

از جاش بلند شد و گفت : آرمينا....« ديويد »بود ، واسه ي همسرش(مري)مشكلي پيش اومده. من بايد برم...مي خواستم امروز ناهار رو بريم بيرون.... ميشه بمونه واسه فردا!؟

(ديويد ، وكيل خونوادگي آرمين و دوست صميميش بود )

من : نه مشكلي نيست . فقط....

- چيزي شده ؟

- مراقب خودت باش...

با يه لبخند به آرامش دعوتم كرد و رفتيم سمت ماشين.... منو رسوند خونش و خودش رفت سمت خونه ي ديويد .

وقتي رسيديم خونه اولين كاري كه كردم اين بود كه گوشيمو زدم به شارژ و بعدش روي تختم دراز كشيدم... چشامو رو هم گذاشتم ولي هر كاري كردم خوابم نبرد.بلند شدم و به سمت اتاق آرمين رفتم ، پيت ( يكي از خدمتكارا)همون روز اول  بهم گفته بود آرمين خوشش نمياد كسي بره اتاقش ... ولي چه كنيم كه فضوليم گل كرد و امروز ، بعد سه سال ، وارد اتاقش شدم....

اتاقش ، دكورش خيلي قشنگ بود ، همه چي سفيد و مشكي بود ، فرششم فانتزي بود به رنگ سفيد و مشكي... گوشه ي اتاقش ، يه پيانو ي سفيد رنگ بود كه توجهمو جلب كرد. به سمت پيانو رفتم و صندلشو بلند كردم. دلم مي خواست كتاباي نتشو ببينم تا ببينم كدوم آهنگا رو ميزنه() ... كتاباي نتشو نگاه كردم ، از ميون اون همه نُت ، فقط آهنگ new month واسم آشنا بود، عاشق اين آهنگ كلاسيك بودم..... تا اين كه چشم به يه پاكت افتاد. كاغذا شو كه در آوردم ،(كه اي كاش هرگز در نمي آوردم ) چشم خورد به دوتا كاغذ كه هر دوشون خيلي شبيه به جواب آزمايش سه سال پيش بودن...يكيش كه همون بود ولي....دومي خيلي فرق داشت...توي دومي، جواب آزمايش منفي بود....اولين چيزي كه به ذهنم خطور كرد ، حالمو واقعا بد كرد و براي يه لحظه ، دنيا دور سرم چرخيد.... اونقدر تند كه براي لحظه اي ، احساس كردم آخرين دقيقه ي زندگيمه....

وقتي چشامو باز كردم توي بيماستان بودم و ديويد بالا سرم بود (اونجوري نگام نكين ديويد متاهله...خواهشن هم نگين ديگه بد تر)

ديويد : دختر تو كه هممونو نصف جون كردي.... آرمين الان يه جراحي مهم داره. گفته نيم ساعتي ميكشه كه بياد...

جواب ندادم... سرمو به سمت مخالف چرخوندم و گفتم : تو مي دونستي ؟

- چي رو ؟

- اين كه آرمين ، برادر واقعيم نيست و جواب آزمايش جعلي بود....

ديويد سرشو پايين انداخت و زير لب زمزمه كرد : خودم اون جواب آزمايش رو ساخته بودم...

چرخيدم سمتش و با يه چشم غره بهش فهموندم كه : تو خيلي *****(ستاره ها سانسورن)

ديويد ادامه ي حرفشو گرفت و گفت : من وقتي بچه بودم ، پدرم تو همين كار بود ، جعل پاسپورت ، ويزا و هزارتا*****ديگه... ولي من دلم نمي خواست مثل پدرم باشم... برا همين وكيل شدم... آرمين اينو مي دونست و جواب آزمايشي كه منفي بود رو از ايران واسم ايميل كرد ...ازم خواست منفي رو مثبت كنم. ميدونستم كه آرمين سر خود كاري رو انجام نمي ده و به حرفش گوش دادم... كارمو انجام دادم و اسكن جواب دومي رو بهش ايميل كردم...

من : به همين راحتي... اون شد برادرم و من خواهرش؟

به حالت اعتراض گفت:

- آرمينا....

- آرمينا و*******

وقتي عمل آرمين تموم شد ، اومد سمت اتاق ما ، آرمين چشمش كه به ديويد افتاد گفت : ديويد تبريك مي گم....

ديويد : مچكرم... روزي رو ببينم كه قسمت شما بشه....

هردوشون با خنده اومدن سمت من... لبخند ديويد ، تا منو ديد محو شد... آرمين گفت : ببينم ... چه بلايي سر آبجي كوچولوي من اومده....

عه...عه...عه...يارو رو باش...بازيگر...زير لب گفتم : آبجي كوچولو آره؟

تا اينو گفتم ديويد رنگ عوض كرد.... آروم تو گوش آرمين چيزي رو گفت كه من فقط : اتاق ، پيانو و صندلي رو شنيدم و فهميدم كه كل موضوع رو گفت ....

داستان از نگاه آرمين:

ديويد آروم تو گوشم گفت: جواب آزمايش هارو از توي صندلي پيانوت برداشته بود. الان همه چيز رو ميدونه....

تا اينو گفت مطمئنم شدم تخته گچ.... آرمنا از روي تختش بلند شد و رفت سمت پنجره.... پنجره ي كشويي رو سمت بالا كشوند.... خطاب به ديويد گفتم :

- بيرون منتظر باش .

همين كه از در خارج شد ، نزديك آرمينا شدم و دستمو گذاشتن روي شونش و گفتم : آرميـ....

حرفمو با لحن تندش قطع كرد و گفت : به من دست نزن....

دستمو پس زد....

گفتم : مي خواي به حرفام گوش كني يا نـ...

باز حرفمو قطع كرد و گفت : همه چيرو مي دونم.... ديگه به حرفاي اضافي نه احتياج دارم نه حوصله....

صدامو كمي بلند تر كردم و گفتم : بالاخره مي خواي علتشو بفهمي يا نه ؟

- حتي دونستن علتشم برام هيچ فرقي نمي كنه....

از كنار پنجره كنار كشيد و سمت در رفت... از صداش معلوم بود كه بغض داره. خوب حقم داره... هم از اعتمادش سو استفاده كردم ، هم بهش دروغ گفتم....

امروز واسه ي ديويد بهترين روز عمرش بود. امروز فهميده بود كه قراره پدر بشه. رفتم پيشش و گفتم : ديويد... يه زحمتي برات داشتم ، بااين وضعيت ، گمون نكنم راضي باشه امشب بياد خونه. اگه ميشه امشب رو ببر پيش خودت....

ديويد : باشه... مشكلي نيست... چرا كه نه... اتفاقا كمي همم سر مري گرم ميشه....

خوب ديگه دوستان.... تا اين جا كافيه...بقيش بمونه واسه پست بعدي... تا نظر بارون نكنين از پست جديد چي ؟ خبري نـــــــــــــــــــــــــي